föstudagur, maí 12, 2006

Landssíminn viss í sinni sök

Fyrir nokkru síðan sendi ég eftirfarandi bréf á Landssímann.

„Góðan dag.
Ég er tengdur hjá Internetþjónustu Símans og er ekki ánægður með þá þjónustu sem ég kaupi. Fyrir 3.990,- á mánuði fæ ég hjá ykkur 1 Mb tengingu og 1GB í niðurhal. Fyrir skömmu hringdi fólk á vegum Hive í mig og bauð mér tengingu við þau fyrir sama pening, nema þá fengi í 4GB í niðurhal og 8 Mb tengingu. Fyrir utan það myndi ég greiða 1,99 fyrir hvert MB umfram 4 GB en hjá ykkur greiði ég 2,50 fyrir hvert MB umfram 1 GB.
Ég afþakkaði þetta á sínum tíma, aðallega vegna þess að ég nenni ekki að skipta um netfang. Ég hef skipt áður um internetþjónustu og þá tók við leiðindavesen við netfangaskipti og ég hreinlega nenni því varla aftur. En undanfarið hef ég spurt sjálfan mig hvort það sé kannski þess virði. Ef ég hefði skipt í síðasta mánuði væri ég búinn að spara mér rúmar 3.000 krónur sem ég þarf nú að greiða ykkur fyrir umframgagnamagn. Þess vegna hef ég nú verið að skoða aðra möguleika og niðurstöðurnar hafa satt að segja komið mér á óvart. Fyrir utan Vodafone virðast nær allar Internetþjónustur vera betri kostur en þið. Ýmist hvað varðar verð á umframgagnamagni eða mánaðarverð almennt.
Þá get ég ekki annað en spurt: Hvernig stendur á því að fyrirtæki sem kallar sig framsækið er ekki komið lengra á veg í verðlangningu og virðist vera að tapa því stríði fyrir t.d. 6 starfsmanna internetveitu á Ísafirði?
Og stóra spurningin sem ég furða mig á að allir hafi ekki spurt sig: Hvað er það sem réttlætir áframhaldandi viðskipti mín við ykkur? Hvers vegna eruð þið betri kostur en t.d. Snerpa, Netsamskipti, BTnet, HIVE eða næstum hver sem er?

Kveðja,
Styrmir B.“


Það stóð auðvitað ekki á svarinu frá Landssímanum. Þau skrifuðu bréf sem byrjaði svona:

„Sæll Styrmir.
Við erum að bjóða upp á ýmsar leiðir til okkar viðskiptavina.“


Svo fylgdi löng romsa sem var afrituð beint af sparileiðasíðunni þeirra og átti ekkert skylt við erindi mitt, ef frá er talin Internetsparileiðin þeirra, sem er akkúrat það sem ég er að nota og er ósáttur með.
En í lok bréfsins kom gullmolinn:

„Við höfum ekki verið að lækka okkar verð í samræmi við önnur verð hjá öðrum fyrirtækjum því að við teljum okkur vera með betri þjónustu eins og t.d. við erum með opið allan sólarhringinn og faglært fólk sem hjálpar viðskiptavinum ef eitthvað er og einnig erum við með stöðugri tengingar á Adsl línum okkar.
Við bjóðum okkar viðskiptavinum upp á að fá sjónvarp um Adsl á línuna og það er ekkert stofngjald á því og þú færð einn mánuð af erlendum rásum frítt með og ávalt er opið fyrir video leiguna þó svo að það sé engin áskrift á lyklinum.
Endilega hafðu samband aftur ef þig vantar fleiri upplýsingar um okkar þjónustu og verð.“


Það væri nú gaman að heyra frá viðskiptavinum og jafnvel starfsfólki annarra internetveitna, hvort þetta sé raunin. Er Landssíminn það mikið betri en allir aðrir að þeir geta í krafti þess rukkað meira? Eða er Landssíminn kannski bara að rukka meira vegna þess einfaldlega að þeir komast upp með það?

-----
Viðbót:
Í tilefni af því sem einn sagði í kommentakerfinu um lélega svörun í þjónustuverum ákvað ég til gamans að hringja í stóru fyrirtækin og athuga hve langan tíma það tæki mig að fá samband við mennska rödd en ekki maskínu. Á eftir þeim stóru prófaði ég Snerpu, svona til að fá samanburð, og þetta eru niðurstöðurnar:
Landssíminn: 3:46
OgVodafone: 3:55
Snerpa: 0:04

miðvikudagur, maí 10, 2006

Fermingarlágkúrunni lokið

Jæja, þá er fermingartímabilinu loks lokið. Það held ég að minnsta kosti, því ég hef ekki orðið var við neinar fermingar nýlega. Ég er alltaf svolítið feginn þegar þetta er allt afstaðið. Ég er kannski að eldast og fyllast einhverju eilífðarhnussi út í samfélagið, en með hverju árinu finnst mér þetta verða meiri lágkúra. Nú er ég að tala um það hvernig við kaupum lítil börn inn í trúfélög og þá aðallega þjóðkirkjuna.
Hvert sem maður lítur sér maður börnin lofa guð sinn og vitna í Biblíuna til að sannfæra sig, prestinn og alla í kring um að þau hafi sannarlega séð ljósið en séu ekki bara í þessu gjafanna vegna. Sum börnin játa það reyndar og ég verð að gefa þeim plús fyrir það. Hvernig getur maður áfellst barn fyrir að taka svo auðvelda ákvörðun sem fermingin er gegn tugþúsunda eða jafnvel hundruða þúsunda króna greiðslu? Já,
ferming er auðveld ákvörðun. Ég fermdist og ekki er ég annar maður fyrir vikið. Ég tók við mínu mútufé, sagði já við altarið, át mína oblátu og hef aldrei sést í kirkju síðan. Þ.e. ef frá eru talin þessi skipti sem maður verður að mæta, svo sem í giftingar, jarðarfarir og skírnir, en það er bara formsatriði. Þá lít ég á kirkjuna eins og hvern annan veislusal og presturinn er veislustjórinn.
Best að árétta það áður en lengra er haldið að ég er ekki að áfellast fermingarbörnin , heldur samfélagið allt. Þegar ég fermdist var ég barn og lít ekki heiminn sömu augum þá og nú.

Stöldrum aðeins við þessa hugsun. Það er deginum ljósara að fjórtán ára barn hefur allt aðra sýn á veröldina en manneskja sem er til dæmis, tja, átján ára. Átján ára fólk er kannski ekki svo fullorðið, en þó orðið sjálfráða og ætti því að vera treystandi fyrir ákvörðunum sem varða líf þeirra. Nema auðvitað ef þau vilja drekka, en það er nú annað mál. Hvers vegna er fermingaraldurinn ekki hækkaður upp í 18 ár? Svarið er einfalt. Vegna þess að þá myndi fermingum snarfækka, segja einhverjir. Kannski. En erum við minna gráðug átján ára en við erum fjórtán ára? Það hugsa ég ekki. Ef mér væri í dag boðin kvartmilljón (sem sum fermingarbörn fá í samanlögðum gjöfum) fyrir að fermast myndi ég gera það án þess að hugsa mig um. Ég myndi skrá mig aftur í þjóðkirkjuna, þiggja blessun, þiggja peninga og skella mér svo til Arúba með familíuna. Skrá mig svo bara aftur úr þjóðkirkjunni þegar ég kem heim og málið er dautt. Ég skal fermast á hverju ári ef ég fæ alltaf gjafirnar.

Hvers vegna gerum við þetta? Hvers vegna þurfum við að kaupa börnin okkar til að játa trú? Trú sem við búum ekki einu sinni sjálf yfir. Íslendingar eru kristin þjóð að nafninu til en við vitum sem er að kirkjugestir á venjulegum sunnudegi gætu ekki einusinni skipað lið í fótboltaleik ef veðrið væri gott. Vítaspyrnukeppni í besta falli. Við kaupum börnin í þetta vegna þess að það er eina leiðin. Ekki er trúarvakningunni fyrir að fara á heimilunum í landinu, þó auðvitað sé það hjá einvherjum, en það er undantekning frekar en venja. Börnin fermast ekki til að staðfesta trúna sem þau eiga að vera alin upp í ef foreldrarnir halda það loforð sem þeir gefa við skírn. Þau fermast til að fá peninga. Til að tilbiðja guð sinn, Mammon. Mammonstrú er það sem við höldum að börnunum okkar með því að halda áfram þessari fermingarsvívirðu. Við kennum þeim að morgni fullorðinsáranna að það sé allt í lagi að taka ákvörðun, sem skv. kirkjunni er ein sú mikilvægasta sem þú tekur á ævinni, svo lengi sem peningarnir séu nógu miklir. Skv. viðtekinni venju er í lagi að ljúga að prestinum, sjálfum sér og öllum í kring. Að ljúga í kirkjunni upp í opið geðið á Guði, vegna þess að maður fær svo fjandi vel borgað fyrir það.

Börnin fermast ekki vegna þess að þau vilja það, heldur því allir hinir eru að gera það. Ef eitt barn fermist ekki verður það öreigi meðal jafnaldra sinna. Borgaralegar fermingar eru örvæntingarfullar tilraunir trúleysingja og meðvitaðra borgara til að sporna gegn þessum magninkaupum kirkjunnar á börnum í söfnuðinn. Engin trú í spilinu. Bara kynfræðsla, eineltisumræða, popp og vídjógláp og svo fullt af peningum. Þetta á að vera valkostur fyrir sjálfstætt þenkjandi börnin, en er samt eitthvað svo hálfvitalegt. Þrátt fyrir borgaralegar fermingar tekur sama geðveikin við. Meira að segja Ásatrúarfélagið er farið að bjóða upp á einhverskonar innvígslu svo þeirra börn fari nú ekki að játa trú á Jesú fyrir peninga, ef þeim skyldi ekki lítast nógu vel á borgaralegu ferminguna. Við virðumst vera að gefast upp fyrir Mammonsboðskapi samfélagsins og kirkjunnar. Já, kirkjunnar. Ef þeir vildu fá til sín meðlimi á réttum forsendum væru kirkjunnar menn með háværar fordæmingar í garð gjafaflóðsins og myndu einnig hækka fermingaraldurinn í eitthvað gáfulegra en fjórtán ár.

Lágkúran náði hámarki fyrir mér þegar ég heyrði af fermingarboðskorti sem barst í hús á liðinni vertíð. Þar var tekið fram 7.500 króna lágmark á gjöf. Þetta réttlættu foreldrarnir á þann hátt að þetta væri matarveisla og þau þyrftu að borga 3.000 krónur á kjaft í mat. Ég gæti gubbað yfir svona liði! Haldið þá ódýrari veislu og verið ekki svona ógeðsleg. Þetta er dónalegt, frekt, svívirðilegt og lágkúrulegt. Ofurhátt lágmark á gjöf fyrir barnið kemur ekki upp á móti veislukostnaði foreldranna, ekki nema barnið sé sjálft að borga fyrir veisluna en það tel ég ólíklegt. Ég hefði aldrei mætt í þessa veislu.

Ég gef alltaf bók að gjöf og í þeim fermingum og afmælisveislum hef ég gefið ódýrar og góðar bækur. Því góð bók verður ekki metin til fjár.

Ekki heldur trú.

__________________
Pistill þessi er ádeila á samfélagið og kirkjuna, en ekki börn, foreldra þeirra og síst af öllu foreldra mína. Ég fermdist fyrir peninga en ekki trú. Ég fermdist líka vegna þess að allir hinir voru að gera það. Vegna þess að þannig virkaði þetta bara og gerir enn.